Coincidence
– or: Life is what you make it!

Of ik bekend ben met de term “toeval”;  “de opmerkelijke samenloop van situaties of omstandigheden zonder aanwijsbaar oorzakelijk verband”, volgens Lexicon.

Ja zeker ben ik ermee bekend!

Al schrijvend zet ik mijn gedachten op een rij en merk ik dat zelf het schrijfmoment op zich geen toeval is. Stel je het volgende voor; een zondagmiddag, de zon schijnt, de studenten studeren voor hun examens, de vogels fluiten en de wind geeft me een zachte bries. Een ideale “setting” voor een reflectiemoment en om eens over toevalligheden na te denken en te schrijven. Is dit toeval?

Een aantal recente voorbeelden van toeval zetten me snel op pad:

Het toeval van het wegrijden van de auto voor me in de “o zo gegeerde parkeerplaats” gisterenochtend. Het moment waar ik “toevallig” mijn nicht zie die net voor me de kapper binnengaat en we beiden zonder afspraak – noch met de kapper noch met elkaar -  naast elkaar zitten. Puur geluk!

Dat was enkel gisteren.

Dit zijn andere voorbeelden van recente toevalligheden:

• Ik denk aan een persoon en ik krijg een sms of die persoon belt me enkele seconden later op.
• Heb ik een vraag, dan is er altijd wel iemand die het ‘toevallig’ over dat onderwerp heeft. Dat kan in een gesprek met mij zijn, of een gesprek dat ik ‘toevallig’ overhoor.
• Lees ik spontaan over een nieuw interessant artikel/boek en twijfel ik eraan om het te lezen of te kopen, dan is er wel iemand die me een link naar dat artikel/boek stuurt, opdat ik dat echt moet lezen.
• Net dat nummer horen op de radio dat je zo goed vind – zo fijn!

Doorheen mijn leven zijn er verschillende momenten met kleine en grote toevalligheden geweest.

De strafste (of de meest speciale?) zijn deze waarbij je je luidop afvraagt “Is dit nog normaal?!”

Zo werd ik een aantal jaren geleden gevraagd om een project te trekken in het buitenland.

Op dat moment was ik helemaal niet bezig met het uitstippelen van mijn leven. Het was een periode van hard, veel en lang werken.

Na het eerste verkennend gesprek met de plaatselijke organisatie reed ik terug naar het hotel waar ik de week zal blijven. Het was perfect; een winterse avond, ijskoud, donkergrijze lucht en kleine lichtjes herinnerden me eraan dat het weldra Kerstmis was. Het deed iets met me. Een warme gloed overviel me, alsof Moeder Natuur me een uitnodiging stuurde. Na het eten had ik een telefonisch gesprek met mijn moeder en zei haar “dat het heel vreemd is, doch dat het toeval me hier gebracht heeft en dat ik het gevoel heb dat ik hier moet zijn”….en dat gebeurde ook.

De daaropvolgende maand begon ik aan het project en kreeg een aantal lokale medewerkers toegewezen. Het klikte. Het gaf een goede bodem aan de gedachte dat “ik hier moet zijn en hier wil blijven”. Het gaf meteen aanleiding tot een gesprek met mijn leidinggevende waarin ik aangaf dat ik graag een lokaal contract zou hebben. 6 maanden later kreeg ik dat stuk nieuw geluk. Heel toevallig was er net op dat moment iemand die mijn huurappartement wou overnemen. Ik was klaar voor vertrek en had heel veel zin om aan mijn nieuw avontuur te beginnen.

Ik was amper 2 jaar verhuisd toen ik uitgenodigd werd voor een etentje met een vriend van een vriendin. Mijn intentie was een aangename avond te hebben in de hoop dat het ook interessant was. Het resulteerde in een ander groot avontuur, want deze man werd binnen het jaar mijn echtgenoot. Hoe 1 avond, 1 etentje een verschil kan maken in het leven.

We leefden een aantal jaren samen in het buiteland en verhuisden terug naar België omwille van een professionele stap van mijn echtgenoot. Mede door de verhuis besloot ik om het corporate leven vaarwel te zeggen en om een vooropgesteld levensdoel om te zetten; zelfstandige worden en te gaan werken als Trainer en Coach.

Amper terug in Belgïe aangekomen, speelde het toeval een grote rol.

Was het toeval dat ik tijdens gesprekken met mogelijke partners meteen een klik had of niet? Was het toeval dat bepaalde projecten net op dat moment opgestart werden? Wat met de mensen die me plots na 10 jaar terug contacteerden?

En, er is meer:

• Is het toeval dat ik een klant net dezelfde waarden en normen heeft?
• Wat te denken van een Coachee die net die behoefte heeft, die ik ook al enige tijd voor mezelf “hangende” heb? Stel je voor, als Coach ben ik “neutraal” en toon mijn eigen emoties niet, noch deel ik mijn situatie en kan en mag er ook niet over spreken. Het is best speciaal als je erop terugkijkt.

De toevalligheden hebben vaak te maken met mijn energieniveau of dat moment, zo bedenk ik me. Als ik me goed voel, zal er om een of andere reden meer toeval in mijn leven zijn.

Een open geest, spontaniteit en vertrouwen dat het goed is dat er eens iets anders gebeurd dan dat er gepland is (en nee ik heb niet altijd een blind vertrouwen in het systeem!), maakt dat toeval een kans maakt in mijn leven.

Toeval doet me extra genieten, doet me springen in het onbekende en het doet me net dat gewenste stapje zetten in een andere richting.

Dat toeval lijkt er ook voor te zorgen dat mijn leven er nog mooier en interessanter op wordt!

Het maakt me diep dankbaar voor wat is en doet me het leven nog meer appreciëren.

En ik wens het jou, beste lezer, of je dit nu toevallig leest of niet, ook toe!